Από το λόφο έως τη λίμνη

Σοβαρό κράτος vs. επαρχία ραγιάδων

Εξήλθαμε του καλοκαιριού των λαθρομεταναστών και των κεφαλαιακών ελέγχων, όπου το μέχρι πρότινος ακροαριστερό bloc/μπουλούκ του Σύριζα ανέλαβε το επίχρυσο σκήπτρο του ευρωζήτουλα και του κοτζάμπαση, κραδαίνοντάς το πολύ πιο επιδέξια και αποτελεσματικά από ότι θα μπορούσαν ποτέ οι μεγαλοαστοί φιλελέδες της μασονοδεξιάς. Γεγονός κατά πολλούς ενδεικτικό του ότι, στο ελλαδιστάν, το σοσιαλιστικό κουτόχορτο ανέτρεφε από ανέκαθεν τα παχύτερα αμνοερίφια όπως επίσης ότι ο ραγιαδισμός φοριέται καλύτερα από την ακροαριστερά, παρά από την κεντροδεξιά. Σήμερα, με τη χώρα να έχει de jure ανακηρυχθεί σε νο1 ευρωκαπηλειό κυριολεκτικά για τον κάθε λαθροτυχοδιώκτη Ασίας και Αφρικής, και αφού προλάβαμε να δούμε μια απίθανη Μούμια του Μάη ως πολιτικό προϊστάμενο διαχείρισης του φαινομένου, ας συγκρίνουμε για μια ακόμη φορά δύο ολότελα άνισα μεγέθη: την επαρχία των ραγιάδων που βλέπουμε γύρω μας, με το κυρίαρχο και σοβαρό κράτος. Ελλάδα και Αγγλία.

Διασώζοντας τον επαγγελματισμό των Charlie Hebdo

Baywatching the professionalism of Charlie Hebdo

Οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Το παρακάτω κείμενο που αναδημοσιεύεται από το πολύ ενδιαφέρον ιστολόγιο του Λευτέρη Πανούση, εξετάζει και μελετά μια ουσιαστική, θεμελιώδη αλλά εντελώς παραμελημένη και θαμμένη πτυχή της τρέχουσας και διαδεδομένης πολιτικής ηθικής (ελλαδικής και όχι μόνο), η οποία αφορά τη σχέση αριστεράς και χριστιανισμού. Μια πτυχή στην οποία έχουμε ήδη αναφερθεί στο παρόν ιστολόγιο και θα το ξανακάνουμε αναλυτικότερα στο μέλλον.